Fritz
Bracht (ur. 18 stycznia 1899 w Heiden, zm. 9 maja 1945 w
Kudowie-Zdroju) – niemiecki zbrodniarz, gauleiter i nadprezydent
Prowincji Górny Śląsk oraz SA-Gruppenführer .
Po ukończeniu siedmioletniej szkoły ludowej w 1913, przez następne cztery lata kontynuował naukę w szkole zawodowej, zdobywając zawód ogrodnika. W 1917 zgłosił się jako ochotnik do armii. W sierpniu 1918 został wzięty do niewoli angielskiej, w której przebywał do grudnia 1919. Do 1927 pracował jako ślusarz maszynowy.
Wstąpił do NSDAP w 1927 (nr legitymacji partyjnej 77 890), był także członkiem SA. Karierę partyjną rozpoczynał w Wesfalii. W 1928 roku został kolejno bezirkleiterem i kreisleiterem NSDAP w Altonie. Po dojściu nazistów do władzy w Niemczech wybrano go jako posła do Reichstagu. W 1935 Bracht objął stanowisko zastępcy nadprezydenta niemieckiej części Śląska. W 1939 gauleiter Josef Wagner w poufnej opinii organizacyjnej wyraził się o nim: Bracht ma duże zdolności organizatorskie, posiada umiejętność przemawiania, pod względem światopoglądu politycznego jest narodowym socjalistą w najlepszym tego słowa znaczeniu. W 1941 został gauleiterem i nadprezydentem Górnego Śląska, który został przyłączony do III Rzeszy po ataku na Polskę.
Bracht jest odpowiedzialny za zbrodnie na narodzie polskim, zwłaszcza za jego przymusową germanizację i masowe deportacje ludności cywilnej. W zakresie jego jurysdykcji znajdował się obóz Auschwitz-Birkenau. Bracht był także wraz z Heinrichem Himmlerem świadkiem eksterminacji Żydów w komorach gazowych w Brzezince latem 1942. W marcu 1944 Joseph Goebbels wyraził się, że Bracht i Hanke to najlepiej pracujący gauleiterzy.
W pamiętnikach niemieckiego generała Hansa von Ahlfena, jest taka wypowiedź na temat Brachta: popełniono kardynalny błąd, pozwalając mu decydować o obronie Śląska. 9 maja 1945 Bracht popełnił samobójstwo wraz z żoną Paulą w miejscowości Bad Kudowa, obecnie Kudowa-Zdrój.
Po ukończeniu siedmioletniej szkoły ludowej w 1913, przez następne cztery lata kontynuował naukę w szkole zawodowej, zdobywając zawód ogrodnika. W 1917 zgłosił się jako ochotnik do armii. W sierpniu 1918 został wzięty do niewoli angielskiej, w której przebywał do grudnia 1919. Do 1927 pracował jako ślusarz maszynowy.
Wstąpił do NSDAP w 1927 (nr legitymacji partyjnej 77 890), był także członkiem SA. Karierę partyjną rozpoczynał w Wesfalii. W 1928 roku został kolejno bezirkleiterem i kreisleiterem NSDAP w Altonie. Po dojściu nazistów do władzy w Niemczech wybrano go jako posła do Reichstagu. W 1935 Bracht objął stanowisko zastępcy nadprezydenta niemieckiej części Śląska. W 1939 gauleiter Josef Wagner w poufnej opinii organizacyjnej wyraził się o nim: Bracht ma duże zdolności organizatorskie, posiada umiejętność przemawiania, pod względem światopoglądu politycznego jest narodowym socjalistą w najlepszym tego słowa znaczeniu. W 1941 został gauleiterem i nadprezydentem Górnego Śląska, który został przyłączony do III Rzeszy po ataku na Polskę.
Bracht jest odpowiedzialny za zbrodnie na narodzie polskim, zwłaszcza za jego przymusową germanizację i masowe deportacje ludności cywilnej. W zakresie jego jurysdykcji znajdował się obóz Auschwitz-Birkenau. Bracht był także wraz z Heinrichem Himmlerem świadkiem eksterminacji Żydów w komorach gazowych w Brzezince latem 1942. W marcu 1944 Joseph Goebbels wyraził się, że Bracht i Hanke to najlepiej pracujący gauleiterzy.
W pamiętnikach niemieckiego generała Hansa von Ahlfena, jest taka wypowiedź na temat Brachta: popełniono kardynalny błąd, pozwalając mu decydować o obronie Śląska. 9 maja 1945 Bracht popełnił samobójstwo wraz z żoną Paulą w miejscowości Bad Kudowa, obecnie Kudowa-Zdrój.
Bracht (z prawej) ze sztabem ogląda model niemieckie wioski, planowanej
dla osadnictwa na wschodzie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz