środa, 3 kwietnia 2013

Heinz Reinefarth

Od lewej: dr. Wienmann, Heinz Reinefarth, Hans Frank.


Heinrich Friedrich ("Heinz") Reinefarth (ur. 26 grudnia 1903, zm. 7 maja 1979) – niemiecki wojskowy, nazista, SS-Gruppenführer. Niemiecki zbrodniarz, odpowiedzialny za liczne zbrodnie wojenne popełnione przez wojska niemieckie podczas tłumienia powstania warszawskiego. Nigdy nie poniósł odpowiedzialności za popełnione zbrodnie.
Po wybuchu powstania warszawskiego Reinefarth otrzymał polecenia sformowania oddziału wojskowego złożonego z 16 kompanii policji (rekrutowanych głównie w Kraju Warty) i innych mniejszych jednostek oraz przybycia do Warszawy. Jego oddziały zostały włączone do Korpsgruppe von dem Bach, dowodzonej przez gen. Ericha von dem Bacha-Zelewskiego, który na rozkaz Himmlera miał stłumić powstanie.
Od 5 sierpnia 1944 oddziały Reinefartha brały udział w walkach na Woli. W ciągu kilku dni wymordowały one w masowych egzekucjach ok. 50 tysięcy cywilnych mieszkańców Warszawy. W jednym z raportów do dowództwa Reinefarth donosił, iż nie ma już amunicji do dalszych rozstrzeliwań. Po brutalnej pacyfikacji Woli jego oddziały brały następnie udział w ciężkich walkach z Armią Krajową na Starym Mieście. We wrześniu 1944 zostały one przeniesione do walki z powstańcami na Powiślu i Czerniakowie. Dokładna liczba ofiar zamordowanych przez dowodzone przez Reinefartha jednostki nie jest znana, a oprócz mordowania cywilów, zajmowały się one także likwidacją jeńców wojennych i rannych schwytanych w szpitalach wojskowych. W sumie liczba ofiar tych zbrodni może wynosić nawet 100 tysięcy ludzi. Za swój udział w tłumieniu powstania Reinefarth otrzymał 30 września 1944 Liście Dębowe do swojego Żelaznego Krzyża.
Po zakończeniu wojny władze polskie zażądały od Brytyjczyków i Amerykanów ekstradycji zbrodniarza, jednak zachodni alianci uznali, że może on być przydatny jako świadek w procesach norymberskich i odmówili spełnienia prośby. Następnie Reinefarth był aresztowany przez pewien czas pod zarzutem zbrodni wojennych, ale sąd w Hamburgu zwolnił go z powodu braku dowodów.
W grudniu 1951 został on wybrany na burmistrza miasta Westerland (stolicy małej wyspy Sylt) jako przedstawiciel partii Blok Wszechniemiecki/Blok Wypędzonych ze Stron Ojczystych i Pozbawionych Praw. W 1958 wybrano go do landtagu w Szlezwiku-Holsztynie, a po zakończeniu kadencji w 1967 rozpoczął pracę jako prawnik. Mimo licznych wezwań władz polskich do ekstradycji zbrodniarza, władze RFN konsekwentnie odmawiały i nawet przyznały Reinefarthowi generalską rentę. Heinz Reinefarth zmarł w 1979 w swojej rezydencji na wyspie Sylt, nigdy nie ponosząc odpowiedzialności za swoje zbrodnie. 
W 1957 wschodnioniemiecka wytwórnia filmowa DEFA wyprodukowała dokument Urlop na Sylt (Urlaub auf Sylt) o zbrodniach wojennych Reinefahrta. Heinz Reinefahrt był jednym z rozmówców Krzysztofa Kąkolewskiego w jego zbiorze wywiadów ze zbrodniarzami nazistowskimi "Co u pana słychać?". Szwedzki pisarz Niclas Sennerteg wydał książkę "Kat Warszawy".








SS-Gruppenführer Heinz Reinefarth (w czapce "kubance") 
oraz żołnierze 3 pułku Kozaków Jakuba Bondarenki 

na Woli (Warszawa 1944 r.). 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz