SS-Obergruppenführer
Ulrich Heinrich Emil Richard Greifelt - niemiecki zbrodniarz wojenny,
jeden z inicjatorów zakładania "polenlagrów" na Śląsku. Był jednym z
głównych oskarżonych w ósmym z tzw. procesów norymberskich - procesie
RuSHA ("Rasse- und Siedlungshauptamt", 1947-1948). Został skazany na
karę dożywotniego więzienia. Zmarł w lutym 1949 po długiej chorobie w
więzieniu Landsberg.
---------------------------------------
Bezpośrednią przyczyną powstania obozów Polenlager dla
Polaków na Śląsku były trudności związane z osiedlaniem na Śląsku Niemców z
Besarabii, Bukowiny i Litwy w ramach niemieckiej akcji kolonizacyjnej Heim ins
Reich. Szef Głównego Urzędu Sztabowego Reichskommissar für die Festigung
deutschen Volkstums SS-Obergruppenführer Ulrich Greifelt sygnalizował
Heinrichowi Himmlerowi o poważnych trudnościach w zakwaterowaniu przesiedlonych
Niemców, proponując dokonywanie wysiedleń Polaków z ziem wcielonych do III Rzeszy
do Generalnego Gubernatorstwa.
W tych okolicznościach w połowie 1942 roku Heinrich Himmler podjął decyzję odnośnie organizacji na Śląsku systemu obozów koncentracyjnych dla Polaków pod nazwą „Polenlager”. Administrację nad tymi obozami powierzono agendzie partii nazistowskiej Hauptamt Volksdeutsche Mittelstelle, która dysponowała rozbudowaną siecią obozów przesiedleńczych dla Niemców przesiedlanych w akcji Heim ins Reich pod kierownictwem Obergruppenführera SS Wernera Lorenza Obozy organizowano w skonfiskowanych przez Niemców budynkach fabrycznych i prywatnych oraz publicznych rezydencjach o charakterze religijnym i świeckim.
Na podstawie relacji świadków i zachowanych dokumentów historycy ustalili, że liczba więźniów była zmienna, uzależniona od aktualnie przeprowadzanych wysiedleń ludności polskiej ze Śląska i jednorazowo wynosiła w mniejszych obozach 200 osób, a w większych ok. 1200 osób. W sumie w Polenlagrach w czasie II wojny światowej przebywało wiele tysięcy ludzi.
Polenlagry objęte były czterostopniowym systemem organizacyjnym. Nadrzędną instancją nad nimi był Główny Urząd VoMi, kolejnymi ogniwami pośrednimi były Dowództwo Operacyjne VoMi dla Górnego Śląska (niem. „Einsatzfuhrnung Oberschlesien”) oraz powiatowe dowództwa nad obozami znajdujące się m.in. w Raciborzu i Chorzowie. Najniższą, sprawującą nadzór bezpośredni nad więźniami, było kierownictwo poszczególnych obozów złożone z oficerów oraz żołnierzy SS.
Zidentyfikowano ok. 30 obozów Polenlager na Śląsku, choć niektórzy historycy szacują ich liczbę na większą. Zachowana dokumentacja wskazuje na plany dalszej rozbudowy sieci obozów.
W tych okolicznościach w połowie 1942 roku Heinrich Himmler podjął decyzję odnośnie organizacji na Śląsku systemu obozów koncentracyjnych dla Polaków pod nazwą „Polenlager”. Administrację nad tymi obozami powierzono agendzie partii nazistowskiej Hauptamt Volksdeutsche Mittelstelle, która dysponowała rozbudowaną siecią obozów przesiedleńczych dla Niemców przesiedlanych w akcji Heim ins Reich pod kierownictwem Obergruppenführera SS Wernera Lorenza Obozy organizowano w skonfiskowanych przez Niemców budynkach fabrycznych i prywatnych oraz publicznych rezydencjach o charakterze religijnym i świeckim.
Na podstawie relacji świadków i zachowanych dokumentów historycy ustalili, że liczba więźniów była zmienna, uzależniona od aktualnie przeprowadzanych wysiedleń ludności polskiej ze Śląska i jednorazowo wynosiła w mniejszych obozach 200 osób, a w większych ok. 1200 osób. W sumie w Polenlagrach w czasie II wojny światowej przebywało wiele tysięcy ludzi.
Polenlagry objęte były czterostopniowym systemem organizacyjnym. Nadrzędną instancją nad nimi był Główny Urząd VoMi, kolejnymi ogniwami pośrednimi były Dowództwo Operacyjne VoMi dla Górnego Śląska (niem. „Einsatzfuhrnung Oberschlesien”) oraz powiatowe dowództwa nad obozami znajdujące się m.in. w Raciborzu i Chorzowie. Najniższą, sprawującą nadzór bezpośredni nad więźniami, było kierownictwo poszczególnych obozów złożone z oficerów oraz żołnierzy SS.
Zidentyfikowano ok. 30 obozów Polenlager na Śląsku, choć niektórzy historycy szacują ich liczbę na większą. Zachowana dokumentacja wskazuje na plany dalszej rozbudowy sieci obozów.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz